SF : You're precious mine [Y] [FFK]

เนื้อเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ...ฟาง ...ฟางง!!~”

 

 

เสียงทุ้มๆ ดังสนั่นหน้าบ้าน ที่เจ้าของบ้านนามว่า ‘ฟาง’ เป็นเจ้าของ ซึ่งมันก็ดังเช่นนี้แทบทุกวัน แต่กระนั้นแล้ว เจ้าของชื่อ ก็ไมได้ส่งเสียงตอบรับ หรือออกมาทักทายแต่อย่างใด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้หัวฟู... ตื่นได้แล้ววว!!~”

 

สาวร่างโปร่งหล้าหล่อเข้ม ตั้งท่าตะโกนปลุก ‘รุ่นพี่’ อย่างเหนื่อยใจ ใจความขี้เซาของหล่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

‘นี่ช๊านน จะต้องตะโกนอีกกี่รอบวะเนี่ยยย ><! เดี๋ยวแม่พังประตู ‘ปล้ำ’ ให้ซะเลย หุหุ ^ ^ ’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อุ้ย!... สวัสดีจ้า ท่านผู้อ่าน สงสัยอ่ะดิ ^^ ว่าใครเป็นใคร

 

มารู้จักกันเลยดีกว่า

 

 

 

 

 

 

แก้ว ชื่อ แก้วนะ นิสิตปี 1   อันโด่งดังและโดดเด่น ฮ่าๆๆๆ

 

 

 

ไม่ได้พูดเล่นนะ (สาวๆ ตรึม !)

 

 

 

ก็แก้วน่ะสูง 171   แถมยังย้อมผมทอง มีไฮไล้ หลายสี แล้วแต่อารมณ์ แต่ตอนนี้ใช้สีฟ้าอยู่อ่ะ ฮ่าๆๆๆ             ... (ขำไรฟะ/รีดเดอร์)

 

 

 

รูปร่างก็ปราดเปรียว มองปร๊าดเดียวก็รู้ได้เลยว่า หล่อ และก็ ซ่า   ^^

 

 

 

แถมนิสัยยังดี๊...ดี                   ...(เวลาอ่านทำเสียงสูงๆ ด้วยนะ ฮ่าๆๆ/แก้ว)

 

 

 

คนอะไรก็ไม่รู้เนอะ Perfect มั้กก.. มากก.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ส่วนไอ้หัวฟูๆ ที่แก้วกำลังตะโกนเรียกอยู่เนี่ย   ก็คือ   ฟาง   นั่นเอง

 

 

 

นิสิต ปี 2   คณะเดียวกัน

 

 

 

ฟางเองก็ป๊อบเหมือนกัน

 

 

 

ด้วยรูปร่างที่บอบบาง(ฤ ป่าว)

 

 

 

ตัวเล็กๆ

 

 

 

ผิวขาวๆ

 

 

 

ตาโตๆ   (ที่มีประกาย ‘ปิ๊งๆๆ’ เวลาถูกสบตา )

 

 

 

อ๊ากกกกกกกก... คนอะร๊ายย   น่าร๊ากกที่ซู้ดดดด

 

 

 

 

 

 

 

 

คือว่า พวกเรา กำลัง ‘คบ’ กันอยู่จ้ะ

 

 

 

 

 

 

อยากรู้อ่ะดิ ว่าไปคบกันได้ไง   เอาไว้ว่างๆ จะเล่าให้ฟังน๊า

 

 

 

 

ตอนนี้ต้องไปปลุกไอฟูต่อ....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางงง!!!~…. ตื่นได้แล้วววน๊า!!!~”

 

 

 

 

 

 

 

…. เ งี ย บ ....

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกแก๊กๆๆๆ   (แอบไขประตูเข้ามาแล้วว)                (คิดจะลักหลับเขาอ่ะดิ/รีดเดอร์)

 

 

 

 

 

“ไอฟู...   นับ 1 ถึง 3    ถ้าไม่ตื่น แก้วจูบจริงๆด้วย....”

 

 

 

 

“......1 ..........2 ......................” 

 

 

 

 

“ตื่นแล้ว     ตื่นแล้ววว!!~ ...เล่นบ้าอะไรแต่เช้าห๊ะ แก้ว คนจะหลับจะนอน”

 

เจ้าของห้องร่างเล็ก จำใจต้องลุกขึ้น(นั่ง) บนที่นอน ใช้ 2 มือสางผม ที่ตอนนี้ยุ่งฟูเป็นรังนก ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกรอบ 

 

 

 

แต่มีหรือ      ที่ร่างโปร่งที่พยายามปลุกคนร่างเล็กแทบตาย จะยอม

 

2 มือเรียวยาว ฉุดแขนของร่างเล็กไว้ ก่อนจึงร่างเล็กเข้าสู้อ้อมแขน

 

 

 

 

 

“อยากนอนต่อหรอจ๊ะ มามะๆ   เดี๋ยวแก้วกล่อมน๊า  ^^ ”

 

 

 

“หยุดเลยๆ   > / / / <”  

 

ร่างบางที่บัดนี้หน้าแดงฉาน รีบใช้มือปัดป้องจากปิศาจจอมหื่น เป็นพัลวัน 

 

 

 

“ตื่นแล้วก็ได้     ...ถอยออกไปเลย ”

 

เสียงหวานๆ เอ่ยอย่างงอนๆ

 

 

 

 

“หุหุ   ...แล้วไม่อยากนอนต่อแล้วหรอจ๊ะ ที่รัก ”

 

แก้วถาม แล้วยิ้มกริ่ม

 

 

 

‘คนอะไรฟะ    งอนก็ยังน่ารัก อ๊ากกกกกก...’

 

 

 

 

 

 

“แล้วมีอะไรง่ะ   มาปลุกแต่เช้าเนี่ย ?”

 

 

สิ้นเสียงคำถาม ร่างสูง หุบยิ้มทันที ก่อนจะเบื้อนหน้าหนีด้วยอาการงอน ><*

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก   ฟางนอนต่อก็ได้นะ   ...แก้วไม่กวนแล้ว”

 

ร่างโปร่งเอ่ยเสียงเรียบ

 

 

 

พลันร่างเล็กทำท่าฉุกคิดอะไรได้   เลยรีบล็อคแขนข้างหนึ่งของร่างสูงไว้ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินหนีไป

 

 

 

 

“โอ๋ๆๆ.... งอนหรอ? ^^     ไม่เอาน่า   งอนอะไรเป็นเด็กๆไปได้     ฟางไม่ลืมวันเกิดแก้วหรอก    รอฟางอาบน้ำแป๊บนึงน๊า เด๋วเราไปที่ยวกัน”

 

ร่างเล็ก เอ่ยเป็นชุด ด้วยเสียงใสอย่างง้องอนเต็มที่

 

 

 

 

แต่ดูท่าทางร่างสูงจะยังไม่หายงอน ยังคงขมวดคิ้วแน่น  ร่างบางเห็นดังนั้น จึงกระโดด ‘จุ๊บ’ แก้มไป 1 ที

 

ก่อนจะวิ่งหนี ด้วยความเร็วเกือบเท่าความเร็วแสง ไปอย่างอายๆ                 ....(ดูมาน... ดูมันเปรียบ/รีดเดอร์)

 

 

 

 

.... อึ้ง !! ….

 

‘ลักกี้จริงๆเลยเรา   แค่แกล้งงอนนิดๆหน่อยๆ คริๆๆๆ ก็ทำอะไรน่านักๆกะเค้าละ’

 

 

‘ว๊าววๆๆ   เป็นการต้อนรับวันเกิดที่เยิ่มจริงๆ เลยแห๊ะ ^^~’

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาเป็นว่า ในระหว่างที่รอฟางอาบน้ำ เรามาจินตนานการกันดีกว่า   เอ้ย~!! ไม่ช่ายย    (โรคหื่นกำเริบ ฮ่าๆๆ)

 

 

แก้วจะเล่าเรื่องราวความรักสุดโรแมนติก ระหว่างแก้วกับฟางให้ฟังนะ

 

 

 

 

... เรื่อง มันมีอยู่ว่า...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ในเดือนแห่งการสอบแข่งขัน ของมหาวิทยาลัยต่างๆ ทั่วประเทศ แก้วเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

 

 

พึ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า ชีวิต เด็กเตรียม Ent’ มันเป็นยังไง       …สุดจะบรรยาย จริงๆ

 

 

วันนี้แก้มมาดูการประกาศผลการสอบที่มหาวิทยาลัยแต่เช้า อันที่จริงเปิดดูใน Internet ก็ได้   แต่มันไม่ได้ feel นิ่ดิ ฮ่าๆๆ

 

 

เลยถ่อสังขารมาดูมันที่มหา’ลัยเลย  พอมาถึงก็ตรงดิ่งมาที่บอร์ด

 

 

แล้วกวาดตา มองบอร์ดประกาศ ท่ามกลางผู้คนแน่นเอี้ยด..!!~ อ่ะ.. ล้อเล่น

 

 

ความจริงก็คือ มีแก้วโง่มาดูอยู่คนเดียวนี่แหละ

 

 

ก็ตอนนี้มันถึงเวลาข้าวเที่ยงแล้วนี่อ่ะดิ ใครมันจะมาดูตอนน้ล่ะ ฮ่าๆๆๆ      (ว่าแต่... นี่หรอเช้าของแกอ่ะแก้ว >< /ไรเตอร์)

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีชื่อช๊านนน....!!!~~~   อ๊ากกกกกกก...       ....อยากจะตะโกนดังๆ แง๊ๆๆ... ”

 

 

“...พยายามแทบตาย ทำไมฟ้าไม่เข้าข้างคนดีๆ เลยน๊า T^T”

 

 

‘อ๊ากกก น้ำตาคลอเบ้าแล้วโว้ยย .... กรุ Ent’ ไม่ติดหรือนี่??   ...หมดกัน! ชิวิตน้อยๆที่แสนจะน่ารักของแก้ว แล้วจะมองหน้าคนอื่นๆได้ไง ง่า...’

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องคะ?   ...ไม่มีชื่อหรอคะ?   ไหนพี่ช่วยดูให้อีกทีนะคะ ^^”

 

เสียงหวานที่แทรกเข้ามา ลบความกังวลใจ ความเศร้าจนหมด

 

 

 

‘ คนอะไรก๊านนน   น่าร๊ากกกมั้ก.. มากกกก นางฟ้ามาโปรด!!~^^’

 

 

 

ไอ้เราก็รีบเช็ดหน้าเช็ดตาอย่างลวกๆ    ยังไงก็ต้องดูดีไว้ก่อนล่ะ ><!

 

 

 

 

“เอ่อ... น้องคะ ....น้อง!! ‘จ้องอยู่ได้ ไรเนี่ย เขินนะเฟ่ย > / / / <’ แล้วน้องชื่อไรง่ะ?? พอดีพี่ลืมถาม อิอิ  ^^”

 

 

“อะ..อ้อ   ..ชื่อ จริญญา    ศิริมงคลสกุล จ้ะ ลืมบอกเหมือนกัน แหะๆๆ”

 

 

 

 

 

 

พี่สาวคนนั้นหันมาอีกรอบ แถมยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง

 

 

 

‘…ผมรักคุณ    ผมรักคุณ    ผมรักคุณน๊า นา นา ...’

 

 

 

 

‘เห็นหน้าพี่เค้าแล้ว ก็นึกถึงเพลงนี้เฉยเลยง่ะๆๆ ได้ข่าวว่านักร้องเพลงนี้ น่าร๊ากทุกคนเล้ยย ฮ่าๆๆๆ’

 

 

 

 

 

 

 

“น้องคะ....   น้องคะ?? ”

 

 

“อ๊ะ....   O.O ว่าไงมั่งง่ะ เปงไงมั่งๆๆ”

 

“เอ่อ... คือว่า     ....คือว่า.. น้อง Ent’ ติดค่ะ   ยินดีด้วยน๊า ^^”

 

 

ร่างเล็กที่ตอนแรกแสร้งทำหน้าเศร้า              …(ยังจะเล่น คนยิ่งบุ้นๆอยู่ ></แก้ว)

 

 

 

 

“ห๊ะ!!~ ...Ent’ ติดแล้ววว    ว๊ากกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆ ”

 

 

 

‘ให้มันได้อย่างงี้ดิฟะ    Ent’ ติดแล้วโว้ยยย ไม่เสียแรงจริงๆ   ฟ้าช่างเมตตา ชิวิตของผู้น้อยจริงๆ’

 

 

 

 

 

“ขอบคุณพี่มากนะ     เอ่อ ...แก้ว นะ :D ”

 

แก้วแนะนำตัวเองกับฟาง   เพราะว่าอันที่จริง อยากรู้จักเขาอะแหละ :-y

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ   ^^ ส่วนพี่ชื่อฟางนะ :D”

 

ฟางตอบ แล้มอมยิ้มน้อยๆ   อ๊ากกกกกก    น่ารักอีกแล้วววววววว

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ฟางอยู่ปีไรง่ะ?? ”

 

 

“ปี 2 ค่ะ   คณะเดียวกันด้วยนะ”

 

 

“อ๊ะหรอ..ดีเลยๆๆๆ    งั้นก็อายุไล่เลี่ยกันอ่ะดิ ^^?”

 

 

“งื้มๆ ^^”

 

 

“งั้นแก้วขอเรียก ฟาง เฉยๆ ได้ป้ะ”

 

 

“จ้า... งั้นก้ได้นะ   จะได้ดูไม่แก่ไง ฮ่าๆๆ ”

 

 

 

 

 

 

 

“ยังไงขอให้แก้วได้เลี้ยงข้าวตอบแทนฟาง ซักมื้อนะ ^^”

 

 

“....เอ่อ   ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ   แค่นี้เองง่ะ”

 

 

“ไม่ได้ๆๆๆ แค่นี้ที่ไหนล่ะ    ...ถ้าไม่ได้ฟางนะ แก้วก็คงกลับบ้านไปนอนร้องไห้ แน่ๆเล้ยย เพราะ Ent’ ไม่ติดอ่ะ เอิ๊กกๆๆๆ”

 

 

“คือ...   ”

 

 

“น๊า..ฟาง น๊.. านะๆๆๆๆ    ก็ถือเป็นการทำความรู้จักกันไง   ยังไงแก้วก็ต้องเข้าไปเป็นรุ่นน้องฟางนิ่”

 

กะใช้ลูกอ้อนเต็มที่

 

 

 

“งื้ม... งั้นก็ได้จ้ะ”

 

 

 

‘สำเร็จ !!~ ^^’

 

แก้วยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

เราไปกินข้าว แล้วก็ต่อด้วยดูหนัง มันเป็นช่วงเวลาที่ แฮปปี้ จริง.. จรี๊งง

 

 

ก่อนจากกัน    จู่ๆ ฟางก็คว้ามือแก้วไป     o.O

 

 

 

 

“........................................”

 

ฟางจรดปลายปากกาบนฝ่ามือแก้ว เขียนอะไรไม่รู้ขยุกขยิก                ‘แอบเดียม อิอิ’

 

 

 

 

“อ่ะ...   นี่เบอร์ฟางเองนะ ...มีอะไรก็โทรมาคุยกันได้นะ   สำหรับวันนี้ขอบคุณมากจ้ะ    > / / / <”

 

แล้วฟางก็กระโดดขึ้นแท็กซี่ เพื่อกลับบ้าน พร้อมกับหน้าสีเรื่อๆ

 

 

 

ส่วนไอ้เรา   ก็ยังยืน อึ้ง ตะลึง ตึง ตึง !!~ อยู่น่ะสิ

 

 

 

 

 

 

‘ว๊าวว... ได้เบอร์ฟางคนสวยมาแล้ว จะไม่ยอมล้างมือข้างนี้แน่ๆ    ไม่ว่าจะไปจับโดนอึ๊หมู หรือ สุนัข ตัวไหน ’    ...(ให้มันจริงเห๊อะ ฮ่าๆๆ/ไรเตอร์)

 

 

 

 

 

 

 

จากวันนั้น แก้วก็ได้โทรหาพี่แกเกือบทุกวัน   แถมที่มหาลัยก็ไปหาทุกๆพักเที่ยง   เราตัวติดกันอย่างกะปาท่องโก๋ที่ทอดแล้ว  จนคนอื่นๆ ที่เข้ามาตอแย ทั้งกับแก้วและก็ฟาง เพลาๆ ลงไป   เพราะคิดว่าแก้วกับฟางเป็นแฟนกัน

 

 

 

 

 

 

ใช่แล้ว ในที่สุดเราก็ได้เป็นแฟนกันจริงๆซะที   ก็ไอ้เรามันใจร้อนเนี่ยดิ แถมเพื่อนที่แสนดี(รึเปล่า) คอยยุแยงตะแคงรั่ว เอ้ยย ใช่ที่ไหน คอย ยุยงส่งเสริม ตะหาก ^^ แก้วก็เลยของฟางคบซะเลย ^^ 

 

 

 

 

 

แล้วฟางก็ตอบตกลงซะด้วยยยยย ฮ่าๆๆๆๆ                (ท่าจะบ้า/รีดเดอร์ , ช่ายๆ แก้วอ่ะนะ?/ไรเตอร์ , ไม่ใช่แก้วหรอก แกน่ะแหละ/รีดเดอร์ - -*)

 

 

 

 

รอยยิ้มที่ฟางนั้นได้ส่งกลับมา หลังจากที่ตอบตกลง ช่วงเป็นอะไรที่สวยจริงๆ

 

‘น่าร๊ากกกก อีกแระ ไอฟูบ้า ชอบโปรยเสน่ห์มาให้เค้าอ่า ฮ่าๆๆ ’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นั่นล่ะ...   จุดเริ่มต้นของความรัก...   :D

 

 

 

 

 ..............................................................................................................................................................................................

 

 

 

 

  

“แก้ว....        ไอ้โย่ง!~....            ไอ้หื่นนน!!~....     ”

 

คำที่ใช้เรียก มักจะเปลี่ยนไปตามความนาน ^^!

 

 

 

 

 

“หื้ม .. หื้ม มีอะไรอ่ะ?? ”

 

 

 

“ก็เห็นนั่งเหม่อ ยิ้มๆ หัวเราะ อยู่คนเดียว เรียกก็กว่าจะหัน ก็นึกว่าเป็นบ้านะเนี่ย - -”

 

ร่างบางกล่าว

 

 

 

 

“เปล่าๆๆ ...ก็แค่คิดไรเพลินๆน่ะ     ...อาบน้ำเสร็จแร้วชะมะ ป่ะ ..ไปกันเหอะ ^^”

 

 

 

 

 

 

วันนี้ฟางแต่งตัวน่ารักมั้ก.. มาก   ผมยาวถูกดัดเป็นลอน แล้วรวบมัดสูงไว้ 2 ข้าง เหลือหน้าม้า (น่ารักอีกแระนะเธอ ^^)

 

สวมเสื้อแขนกุด คอวี สีขาว เข้ารูป ทับด้วยเอี๊ยมขาสั้นสีดำ

 

 

 

ส่วนแก้ว สวมเสื้อสีขาวแขนยาว ที่ถูกพับแขนขึ้น   ส่วนกางเกง เป็นกางเกงเดปขายาว สีเขียวเข้ม บวกกับ รองเท้าผ้าใบ

 

แก้วไม่ค่อยชอบแต่งตัวอะไรมาก                  ...(แต่มันก็ออกมาดูดีทุกครั้ง ฮ่าๆๆ/แก้ว)

 

 

 

 

 

วันนี้แก้วพาฟางมาเที่ยวสวนสนุก เหตุผลน่ะหรอ ก็เพราะคนพามาอยากจะเล่นนี่ดิ

 

 

พวกเราเล่นเครื่องเล่นเกือบจะครบ ที่มันไม่ครบก็เพราะ มันสำหรับเด็กๆอ่ะ ก็อย่างรถไฟคุณปู่ อย่างเงี้ย เด๊ก.. เด็ก ^^

 

 

อย่างแก้วอ่ะ ต้องนี่เลย ไวกิ้ง แล้วตามมาด้วย เฮอร์เคน   ^^

 

 

 

 

เครื่องเล่นอันแรกอ่ะ แก้วชวนฟางเล่น    ‘ก็เห็นคนเค้า กรี๊ดดดส์... กันดี   ท่าจะมัน :D’

 

แต่พอเอาเข้าจริง ขากลับก้าวไม่ออก ไม่ยอมขึ้นเครื่อง (ซะงั้น)    

 

ก็เลยโดนลอบปลงชีพ ด้วยฝ่ามืออรหันต์เข้าที่ ต้นแขนไป 1 ที

 

เหมือนเป็นยากล้าหาญซะงั้น ฮ่าๆๆ

 

 

 

 

พอลงกลับเวียนหัว ‘เห้อออ .... กรุม่ายยหวายยแล้ววว   จาอาเจียนนนนน….’

 

ยังไม่พอ   แค่นี้รู้สึกว่ายังจะไม่สะใจ (เจ้าแม่)ฟาง

 

ยังจะอุตส่าห์ลากไปต่อเฮอริเคน    

 

 

และก็อีกหลายอย่างตามมา

 

 

 

 

‘ม่ายยยหวายยยๆๆๆๆ ><!’

 

 

 

 

 

ตกลงใครเป็นคนอยากมาเล่นฟระเนี่ยยย

 

 

‘แอบงง’                            …(อะไรก็แอบๆๆ เห็นช๊านเป็นคนยังไงเนี่ยย >< /แก้ว)

 

 

 

 

 

แต่ที่สนุกสุดๆ สำหรับแก้ว

 

 

คงจะเป็นเมืองหิมะ                     ...(สนุกตรงหนายเนี่ยย ไม่ยุติธรรม/ฟาง)

 

 

 

 

 

เพราะว่าอากาศก็หนาว

 

 

หนาวแล้ว... หนาวอีก เลยต้องหนีไปหลบอยู่ใน บ้านคุณเอสกิโม ทั้งหลาย ^^

 

 

เมื่อยังไม่หายหนาว ก็ต้องหาคนอุ่นๆ มาอยู่ใกล้

 

 

ซึ่งนั่นก็จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก....

 

 

พอมาอยู่ใกล้ๆ คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ   ><   ม่ายอยากพูดต่อง่าๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

ช๊านนนโดนอ้ายยยหื่นรังแก               ‘แม่จ๋า... มานรังแกหนู T^T’

 

 

 

‘คิดถูกคิดผิดฟระเนี่ยย มากับแก้ว’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลายครั้งที่มีมาจีบๆฟาง                    ...(ก็คนมันสวยนิ่ ช่วยไม่ด้ายยย ^^ /ฟาง)

 

 

 

แต่มีหรอ ที่คนอย่างแก้วจะยอม    ‘หุ.. หุ..’

 

 

 

 

ก็เลยรีบเดินมาคล้องแขนเอาซะเลย                ‘หึหึ... สม   อย่างหวังเลย   นี่แฟนช๊านนน ฮ่าๆๆๆๆ :D’

 

 

 

 

 

 

 

จบจากสวนสนุก   เราก็ไปดูหนังกันต่อ เป็นหนังตลกคอมมาดี้    ฮา กร๊ากกกก สุดๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว    ...หนังก็จบแล้ว    วันนี้ฟางไปเที่ยวตามใจแก้วแล้วนะ     คราวนี้ตาฟางมั่ง ^^ ”

 

 

 

 

ร่างเล็กฉุดมือร่างสูง ก่อนจะพาไปเดินวนๆๆๆๆ ภายในห้างอันใหญ่โต มโหราฬ อลังการ งานสร้าง...                ...(อะไรจะใหญ่ขนาดนั้น/รีดเดอร์)  

 

จนคนถูกจูงมือเดินตามแทบไม่ทัน

 

 

 

หลังจากถูกหลอกเดินวนอยู่ หลายรอบ ทำให้สูงถึงกับเหนื่อย   แต่ดูเหมือนว่า ร่างบางจะไม่เหนื่อยเลยสักนิด 

 

‘ไมอึดจังฟระ   ไอ้คนบ้า(พลัง)><’

 

 

 

 

และเมื่อถูกหลอก จนคนที่หลอก นึกสงสารคนที่ถูกหลอก เพราะดูเหมือนว่าคนถูกหลอกดูท่าจะเหนื่อย   …(หลอกๆๆๆๆๆๆ ให้อ่าน ^^/ไรเตอร์)

 

 

 

‘ถ้าชั้นไม่เหนื่อยซะก่อน คนหื่นๆอย่างแกคงต้องเหนื่อยกว่าานี้แน่... ’      …ฮ่าๆๆ

 

ร่างบางคิดในใจ       แต่ไม่รู้ตัวว่าเสียงหัวเราะนั้น ดังมาจนถึงหูของร่างโปร่ง

 

 

 

“ไอ้ฟู ...นี่หลอกกันชะมะ   อย่าคิดนะว่าวันนี้จะรอด ย๊ากกกกกกกกก..!!~”

 

ร่างโปร่งที่ได้ยินเสียงหัวเราะของร่างบาง ก็นึกอยากจะแกล้งกลับขึ้นมาทันที

 

 

 

 

‘แกล้งวิ่งไล่แค่นี้มันจะไปสนุกอ่ะไรล่ะ ..... ฮ่าๆๆๆ   คิดแผนการ(หื่นๆ)ออกแล้ว   ฮ่าๆๆๆ’

 

 

ร่างโปร่งที่คิดในใจ แต่ดูเหมือนว่าจะเก็บอาการขำไม่อยู่ เลยทำให้ต้องวิ่งไล่ไปหัวเราะไป              …(ไอ้สองคนนี้ท่าจะบ้า น่ากลัววุ้ย/ยามหน้าห้าง)

 

 

 

 

 

 

หลังจาวิ่งออกมาจนถึงหน้าห้าง ร่างเล็กก็หยุดนิ่งอยู่ตรงฟุตบาท ริมถนน เพราะว่ารอให้ร่างโปร่งวิ่งมาให้ทัน

 

 

เมื่อร่างโปร่ง วิ่งตามมาถึง     ร่างเล็กก็ได้โบกแท็กซี่   พร้อมกับจับมือของร่างโปร่ง แล้วดันให้ขึ้นไปในรถพร้อมกับตนเอง

 

 

โดยที่ทั้งสอง ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ ได้แต่ยิ้มให้และมองตากัน   เหมือนกันสื่อสารอะไรบางอย่างผ่านดวงตาทั้ง สองคู่นั้นได้....

 

 

...............................................................................................................................................................................

 

 

 

 

หลังจากที่ขึ้นมานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ร่างบางก็ก้มตัวลงมาทางเบาะด้านหน้า แล้วกระซิบบอกโชเฟอร์ ว่าให้ไปที่ไหนสักที

 

 

 

 

 

 

 

 

ตลอดทางเรากุมมือกันแน่น ไออุ่นของมือเล็ก ได้แพร่ผ่านมาถึงมือที่ใหญ่กว่า 

 

 

 

 

และด้วยความที่แก้วเป็นแก้ว

 

‘จะจับมือกันอย่างอีกนานไม่ห๊ะ            ...เดี๋ยวก็จับกอดซะเลย    ^^ เอิ๊กกๆๆๆๆๆ’

 

 

‘มองแล้วมาหัวเราะเราอย่างงี้    ต้องคิดอะไรหื่นๆๆ อีกแน่เลย   ไอ้หื่นปล่อยช๊านนไปเหอะๆๆ’

 

 

 

 

ถึงแม้ว่างร้างเล็กจะคิดอย่างงั้น แต่ใจจริงๆแล้ว ก็ ไม่อยากจะปล่อยมือร่างสูงเลย

 

 

 

 

 

หลังจากความเงียบเดินทางมาถึง                 ...(เดินทางมาไงอ่ะ นั่งวินแซงมาหรอ/รีดเดอร์)

 

ร่างโปร่งเมื่อรู้สึกได้อย่างนั้น ก็คิดจะพูดเพื่อทำลายความเงียบ และก็เหตุผลอีกอย่าง

 

 

 

 

 

‘ไอฟู   แกจะพาช๊านนไปไหนเนี่ยย    วนไปวนมาอยู่นั่นแหละ ทำไมไม่ถึงสักทีง่า   อย่าน๊าๆๆ    อย่าพาช๊านไปปล้ำเล้ยยย’

 

(ดูมานดิ๊ คิดได้เนอะ ส่งสัยโรคหื่นกำเริบ เอิ๊กกๆๆ/ไรเตอร์)

 

 

 

 

“ฟางง   จาพาแก้วไปไหนเนี่ยย วนไปวนมาอยู่นั้นแหละ   อย่าทำมิดีมิร้ายยกะแก้วเลยน๊า”

 

แค่คิดยังพอว่า ยังจะมาพูดแบบนี้อีก   ใครจะไปทำไรแกห๊ะ

 

 

 

“โห   ไอหื่น   คิดด้ายยยยไงเนี่ยยย  ฮ่าๆๆ”

 

ร่างเล็กพูดแล้วนึกขำกับท่าทีของร่างสูง

 

 

 

 

 

“เอ้า...   ถึงแล้วๆๆ ”

 

 

“อ้าวว...   นี่มันบ้านฟางนิ่ พามาทำไมง่ะ     อย่าบอกนะว่าที่แก้วคิดจะเป็นความจริง ย๊ากกกกกก!!~~”

 

 

 

 

ร่างเล็กได้แต่หัวเราะและส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกับจ่ายค่าแท็กซี่

 

แล้วทั้งสองก็พากันเดินลงรถ เข้าบ้าน

 

 

 

 

 

“ที่รักจ๊ะ ว่าแต่มีไรรึเปล่าง่ะ พากลับมาที่เดิมเนี่ย”

 

 

 

“อิอิ   ...ม่ายบอก”

 

ร่างเล็กบอกกับร่างสูง ก่อนจะหาผ้ามาปิดตาของร่างสูง แล้วจูงมือพาขึ้นไปชั้นบน   เปิดประตูห้อง แล้วพาเดินเข้าไป  ก่อนจะหยุดอยู่ที่ที่หนึ่ง

 

 

 

 

“แก้ว รอฟางแป๊บนะ อย่าพึ่งแกะผ้าล่ะ อิอิ”

 

แล้วร้างบางก็หายไปสักพักก่อนจะ   ค่อยๆปลดผ้าที่ปิดตาอยู่ออก

 

 

 

 

 

“Happy birth day นะแก้ว”

 

 

 

 

กว่าร่างสูงจะรู้สึกตัวก็เป็นตอนที่ ริมฝีปากนิ่มๆ ของร่างเล็ก ถูกถอนออก

 

 

ด้านหน้าก็มีเค้กก้อนใหญ่ ที่ประดับไปด้วยผลไม้หลายชนิด    และถูกปักเทียนที่ให้แสงนวลๆ อยู่หลายเล่ม

 

 

ถัดไปก็เป็นแก้วไวน์แดงสุดหรู 2 ใบ   

 

 

ภายในห้อง ก็ถูกตกแต่งด้วยแก้วถ้วยเทียนเล็กๆ มากมาย    ที่ถูกจัดอย่างสวยงาม ภายในห้องที่ถูกปิดไฟ

 

 

บรรยากาศตอนนี้ช่างงงงงง....   โรแมนติดจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะ ฟาง ^^”

 

 

ร่างสูงยิ้มออกมาอย่างจริงใจ ขณะที่ข้างในใจก็รู้สึกซึ้งๆ กับสิ่งที่คนรักตั้งใจทำให้

 

 

 

‘ปลื้มสิคับพี่น้องค๊าบบบ’

 

 

 

 

 

 

 

แล้วเราเป่าเทียนวันเกิดด้วยกัน 

 

แล้วก็ลงมือกินๆๆๆๆ เค้กพร้อมกับไวน์แดง ที่ถูกเตรียมไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

ร่างสูงชักจะรู้สึกมึนๆ แล้วดิ  

 

 

 

 

‘แย่แร้วธนันต์ธรณ์   ไอ้คุณจริญญา ดูท่าจะมึนๆแล้วง่าๆๆๆๆ   โรคหื่นจะกำเริบมั้ยน้อออ’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง... ”

 

 

 

“หืม??...”  

 

ร่างเล็กผละออกจาเค้กตรงหน้า แล้วเงยขึ้นมาเพื่อมองหน้าร่างสูง

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่า ^^...”

 

ร่างเล็กตัดสินใจถามต่อเมื่อ เห็นว่าคนที่เรียกดูไม่มีท่าทีที่จะพูดต่อแต่อย่างใด

 

 

 

“แก้ว... รักฟางนะ”

 

เมื่อพูดจบ ร่างสูงจับที่หน้าร่างเล็กซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เข้ามาจูบ  

 

 

 

แรกๆร่างเล็กก็ดิ้นขลุกขลักอยู่ในออ้มกอดของคนรัก แต่สักพักก็นิ่ง 

 

 

 

เหมือนทั้งสองต้องมนต์สะกด

 

 

 

 

 

ร่างสูงได้กระหวัดลิ้นไปมา ภายในโพรงปากของร่างเล็ก    และหาความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ

 

 

แต่เมื่อร่างสูงเห็นว่า คนรักเริ่มจะหายใจไม่ออก ร่างสูงจึงยอมถอนริมฝีปากออก

 

 

 

 

แต่ก็ยังไม่หยุดแค่นั้น ร่างสูง เริ่มซุกไซ้ไปตามนวลแก้ม ก่อนจะเลื่อนลงมาบริเวณใบหู แล้วเม้มปากไว้ที่บริเวณติ่งหูของร่างเล็ก อย่างเบาๆ

 

 

 

 

“อ่ะ..อื๊ออ   ...อย่านะแก้ว”

 

 

คำพูดที่บนครางของร่างเล็กนั้น ไม่ได้สร้างความสนใจให้กับร่างสูงเลยแม้แต่น้อย

 

 

ลิ้นร้อนๆ ยังคงชิมและลิ้มรสความหวานบนเรินร่างของร่างเล็ก

 

สองมือเริ่มอยู่ไม่สุข พาลลูบไล้ ปะป่ายไปตามร่างของร่างเล็ก ก่อนจะปลดตะขอชุดชั้นในออก

 

มือหนึ่ง ลอดผ่านเสื้อชั้นนอกไปตามแผ่นท้องเรียบเนียน และเลื่อนไปยังที่ที่สูงกว่าก่อนสัมผัสถึงความอุ่นและนุ่ม

 

 

ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปประกบจูบ ริมฝีปากบางของร่างเล็ก ที่ตอนนี้ยังคงนอนหลับตาพริ้ม อยู่บนเตียง อย่างทำอะไรไม่ถูก

 

 

 

เสียงครางของร่างเล็ก   เล็ดลอดออกมาตามไรฟัน

“อ๊า... แก้ววว…”

 

เสียงของร่างเล็กยิ้มทำให้ร่างสูงพอใจในการกระทำของตน

 

 

 

มืออีกข้างหนึ่งเปลี่ยนจากแผ่นหลัง เลื่อนลงมาลูบไล้เนินขาขาว และยังคงจะเลื่อนขึ้นเ ลื่อนขึ้นเรื่อย

 

หากไม่มีมือของร่างเล็กฉุดมือที่กำลังเลื่อนขึ้นไว้  

 

 

หากแต่ว่าร่างสูงไม่สนใจ...

 

 

“อ๊ะ... อ๊า.. แก้ว หยุดเหอะน๊า”

 

ร่างสูงเมื่อได้ยินดังนั้น กลับยิ่งสร้างความต้องการให้ตนเองอย่างไม่รู้จบ

 

 

สองมือยังคงปฏิบัติหน้าที่ผสานกัน... และยังคงเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ...

 

 

“พอ.. พอแล้วแก้ว.. อะ.. อื้ออ กะ..แก้ว ฟางไม่ไหวแล้วน๊า.... ”

 

ร่างเล็กครางอย่างไม่ได้ศัพท์

 

และยิ่งทำให้แก้วยิ่งเพิ่มจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

...ก่อนจะหยุดลง ด้วยการประทับริมฝีบางอย่างอ่อนโยนให้กับ คนรักที่อยู่เบื้องล่าง

 

 

แล้วกระซิบที่หูของคนรักอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

........“ ข อ ง ข วั ญ ที่   ‘ มี ค่ า ’ ม า ก ที่ สุ ด   สำ ห รั บ แ ก้ ว   ก็ คื อ ฟ า ง น ะ” …...